عمل زیبایی روی انسان-روبات

عمل زیبایی روی انسان-روبات

1. این کلمات اولین چیزی بودند که پس از بیدار شدن از خواب بعدظهر با خودم تکرار می‌کردم. مطمئنم که قبل از آن داشتم خوابی در این مورد می‌دیدم اما به خاطرم نمی‌آمد. بعد با خودم فکر کردم که لزومی ندارد روی یک انسان-روبات عمل زیبایی انجام بگیرد. کافی است که در سری بعدی تولید، ارتقا داده شده و طراحی آن زیباتر شود. مثل بیشتر وسایلی که به‌کار می‌بریم و با تغییر مدل و طرح،‌ زیباتر و ظریف‌تر می‌شوند و ما را مجبور می‌سازند که همگام با آن‌ها به‌روز شویم. اما اگر انسان- روبات دارای شخصیت و هوش باشد، آن وقت چی؟! در این صورت وسیله‌ای که در آینده تولید می‌شود دیگر همانی نخواهد بود که الان هست. بنابراین انسان- روباتی که اکنون هست حق دارد در فکر زیبایی خود باشد زیرا تولید دوباره‌ای در کار نخواهد بود و با فرسوده شدن کامل قطعاتش خواهد مرد و با بازیافت نیز نمی‌توان شخصیت پیشین آن را بازتولید کرد...

2. من نمی‌دانم کسی این وبلاگ را می‌خواند یا نه. حس کسی را پیدا کرده‌ام که دارد با خودش حرف می‌زند،‌ بحث می‌کند،‌ دعوا می‌کند،‌ با خودش قهر و آشتی می‌کند و گاهی به خودش می‌خندد و گاهی با خودش گریه می‌کند اما حس می‌کند که تمام دنیا دارند او را نگاه می‌کنند و به حرف‌هایش گوش می‌دهند. کسی که در عین تنهایی خیال می‌کند تنها نیست.

3. تمام موجودات داری نیروی تولید مثل هستند،‌ به این می‌گویند راز بقا. چون خیلی بدیهی است لزومی ندارد که در موردش زیاد فکر کنم. اما آیا راز بقای یک انسان-روبات، هم‌چنان در نیروی تولید مثل خواهد بود؟ نه! راز بقای آن،‌ در بازیگوشی بی‌پایان اندیشه‌ی من است!