اگر بود...

نزدیک صبح؛ مردی در اتاقش، می‌اندیشد کسی را که کنارش خوابیده است، بیدار کند یا نه. کتابی را که چند ساعتی در حال خواندنش بود، کناری گذاشته و به زن نگاه می‌کند که در خواب عمیقی فرو رفته است. آرام، کنارش دراز می‌کشد. آرنجش را روی تشک می‌گذارد و سرش را به دست‌اش تکیه می‌دهد و به او خیره می‌شود. در چهره‌اش عمیق می‌شود و نگاهش را از روی چشم‌ها و مژه‌ها وبینی‌اش می‌لغراند و روی لب‌هایش متوقف می شود. صورتش را به صورت او نزدیک می‌کند، عطر تنش را توی ریه‌هایش می‌کشد و نفس‌های ولرم او را روی صورت خودش حس می‌کند. لب‌هایش را تا روی لب‌های زن می‌برد اما سرش را عقب می‌کشد. با احتیاط چند تار مو را از روی صورتش کنار می‌زند. برای لحظه‌ای می‌خواهد با انگشتانش صورت زن را نوازش کند اما دستش را پس می‌کشد. از بیدار کردنش چشم می‌پوشد. دقیقه‌ها می‌گذرند... مرد همچنان بی‌خواب، به چهره‌ی زن خیره شده است. هوا رو به روشنی می‌رود. زن تکان می‌خورد. در خواب به طرف دیگر می‌غلتد. مرد سرش را روی بالش می‌گذارد. خودش را به زن نزدیک می‌کند. لب‌هایش بر پشت گردن زن مماس می‌شود. دستش را دور کمر زن حلقه می‌کند و چشم‌هایش را می‌بندد... اما نمی‌تواند بخوابد چون در میان بازوانش تنها خیالی است اگر بود...