له ڕابردوومدا، ساڵها پێش، زۆرم ده‌خوێنده‌وه‌ز جاری وابوو كه له رۆژێكدا دو كتێبم ده‌خوێنده‌وه یان كتێبێكی ٦٠٠ لاپه‌ڕه‌م ته‌واو ده‌كرد (ئه‌وه بۆ خۆنواندن ناڵێم! ته‌نانه‌ت ئه‌و جۆره خوێندنه‌وه به جۆرێك نه‌خۆشی ده‌زانم، چونكوو له دونیای ڕاسته‌قینه زۆر دوركه‌تبوومه‌وه، نه له ناو هه‌ڤاڵانمدا هه‌ستم به ئاسووده‌یی ده‌كرد وه نه له راستیه‌كانی ژیان تێ ده‌گه‌یشتم، جۆرێك بیری ئیدئالیستی وه‌همی و ناواقیعیم بوو كه له ناو كتێبه‌كاندا دۆزیبوومه‌وه و ئه‌وه ببوه هۆی جۆرێك بێ ئۆقره‌یی و نائارامی به‌رانبه‌ر به ده‌ره‌وه‌ی خۆم، به‌شێوه‌یه‌ك كه خۆشیی خۆم نه له ده‌وروبه‌رمدا، به‌ڵكوو له ناو كتێبه‌كاندا و له ناو تاودانی خه‌یاڵدا و له گۆشه‌ی ژووره‌كه‌مدا ده‌بینیه‌وه، به ڕاده‌یه‌ك كه راسته‌قینه‌م به ناڕاست ده‌زانی...)، له‌م خوێندنه‌وانه‌دا، هه‌ندێك فكر و بۆچوونم بۆ دروست ده‌بوو، سه‌باره‌ت به مانای ژیان، یان سه‌باره‌ت به واتاكانی دیكه، یان بۆچوونی فه‌لسه‌فی وام بۆ درووست ده‌بوو كه له ورووژانێكی ده‌روونیدا، ئه‌و بۆچوونانه‌م به كه‌شفێكی گه‌وره ده‌زانی و بیرم ده‌كرده‌وه كه ئه‌وه بۆ یه‌كه‌م جاره مرۆڤێك به‌و ئه‌ندێشه‌و بۆچوونه ده‌گات، هه‌ستم ده‌كرد كه سووچێكی تاریكی ژیانم رووناك كردوه‌ته‌وه و ئه‌ندێشه‌یه‌كی فه‌لسه‌فی نوێم داناوه. له‌و كاتانه‌دا بڕیارم ده‌دا كه پاشماوه‌ی ژیانم ته‌رخان بكه‌م بۆ ئه‌و تیۆریه‌و په‌ره‌ی پێ بده‌م. به‌ڵام دوای تێپه‌ڕینی ماوه‌یك، وه له‌و كاته‌دا كه به خۆشحاڵیه‌كی زۆره‌وه، له‌و بازنه‌یه‌دا كتێبی زۆرترم ده‌خوێنده‌وه، ده‌مدی كه بیرمه‌ندێكی ناسراو یان نه‌ناسراو، سه‌دان ساڵ پێشتر، به‌و بۆچوونه گه‌یشتوه‌و په‌ره‌ی پێداوه‌و له‌سه‌ری كتێبی نووسیه‌وه. كاتێك به‌م شته‌م ده‌زانی به نائومێدیه‌وه فه‌رامۆشم ده‌كرد...
سه‌باره‌ت به خۆم ئه‌و شته‌م باس كرد بۆ وروژاندنی باسێكی دیكه، به‌ڵام ئه‌و سه‌ره‌تایه تا ڕاده‌یه‌ك به لاڕێدا چوو و درێژه‌ی كێشا، باشتر وایه كه له پۆستی داهاتوودا به باشی شی بكه‌مه‌وه و ئه‌وه باس بكه‌م كه ئایا ئێمه ده‌توانین له ده‌وران و سه‌رده‌می خۆمان تێپه‌ڕین و پێشتر بڕۆین یان نه...
ترجمه:
مقدمه یک بحث
در گذشته، سال‌ها قبل، مطالعات زیادی داشتم. بعضی وقت‌ها در یک روز دو کتاب می‌خواندم یا کتابی 600 صفحه‌ای را به پایان می‌رساندم (این گفته برای اظهار فضل نیست! بلکه اینگونه مطالعه را حتی نوعی مریضی می‌دانم، زیرا از دنیای واقعی دور شده و نه در میان دوستانم احساس آرامش می‌کردم و نه واقعیت‌های زندگی را درمی‌یافتم، گونه‌ای تفکر ایدئالیستی خیالی و غیرواقعی داشتم که از لای صفحات کتاب‌ها پیدا کرده بودم و باعث شده بود که نسبت به خارج از ذهن خودم نوعی ناآرامی و آشفتگی احساس کنم؛ به گونه‌ای که شادی خود را نه در اطراف خودم، بلکه در میان کتاب‌ها و جولان ذهن و خیال و در گوشه‌ی اتاقم می‌دیدم، به حدی که واقعیت را ناواقعی می‌دانستم...)؛ در حین این مطالعات، به افکار و نظریاتی در مورد معنای زندگی، یا معانی دیگر می‌رسیدم، یا به چنان فرضیه‌های فلسفی می‌رسیدم که در یک هیجان درونی، آن‌ها را کشفیات مهمی می‌دانستم و می‌اندیشیدم که برای اولین بار است انسان به چنان فکر و اندیشه‌ای می‌رسد، احساس می‌کردم که زاویه‌ی تاریکی از زندگی را روشن کرده و اندیشه‌ی فلسفی نوینی به‌وجود آورده‌ام. در آن لحظات تصمیم می‌گرفتم که بقیه زندگی‌ام را به گسترش آن تئوری اختصاص دهم اما بعد از گذشت زمان و مطالعات بیشترم در زمینه‌ی مورد نظر، پی می‌بردم که متفکر گمنام یا مشهوری، صدها سال قبل از من، به چنان نظری رسیده، گسترش‌اش داده و در موردش کتاب نوشته‌است. زمانی که متوجه این حقیقت می‌شدم، با ناامیدی آن را به فراموشی می‌سپردم...
از خودم حرف زدم تا وارد موضوع دیگری شوم، اما این مقدمه تا حدی طولانی و از بحث اصلی منحرف شد؛ بهتر آن است که در مطلب بعدی، بهتر به موضوع مورد نظرم بپردازم و این را مطرح کنم که آیا ما می‌توانیم از عصر و دوره خود عبور کنیم و جلوتر برویم یا نه...
7 نظر:
هر تفکری، هر اثری دربردارنده ی تفکرات ماقبل از خود است. البته نمی شود به این گفته بسنده کرد که پیشینیان همه چیز را گفته اند و کشف کرده اند و دیگر نیازی نیست، نه. به نظرم هر اثر هر تفکر تمایلی به سوی اینده دارد. و هر کس زبانی و ادبیاتی. گاه محتوا یکی ست و گفته ها متفاوت. برای همین اینقدر بحث بینامتنی باب نقد و ادبیات شده است
راستی قالب وبلاگتان هم زیباست. رنگ خاکستری اش مرا به یاد وبلاگ قدیمی ام می اندازد
سڵاو و رێز. گرنگ له‌وێدایه که ئێوه خۆتان بۆ خۆتان به‌و ئه‌ندێشه و بیرۆکانه گه‌یشتوون! ئه‌مه بهبسه‌ر منیشدا هاتووه! ئێوه خاوه‌ن بیرۆکه‌ی " خودساخته" ه‌ن که زۆر گرنگه! گرفتێک نییه که پێش ئێوه که‌سانێک به‌و ئه‌ندیشانه گه‌یشتبن! بژیت...
سڵاو و رێز. گرنگ له‌وێدایه که ئێوه خۆتان بۆ خۆتان به‌و ئه‌ندێشه و بیرۆکانه گه‌یشتوون! ئه‌مه بهبسه‌ر منیشدا هاتووه! ئێوه خاوه‌ن بیرۆکه‌ی " خودساخته" ه‌ن که زۆر گرنگه! گرفتێک نییه که پێش ئێوه که‌سانێک به‌و ئه‌ندیشانه گه‌یشتبن! بژیت...
بسیار مشتاقم اصل موضوع را بدانم ... پس خیلی فاصله ندهید بین دو پست.
برای گیلدا:
کاملاً قبول دارم که هر تفکر مدرنی بر میراثی مادی، معنوی و ذهنی که از گذشته به ما رسیده بنا نهاده می‌شه و افکار و نظریات جدید همواره ریشه‌ای قدیمی هم دارند. اما پیوسته در این تفکرات چیز جدیدی هست که جامعه بشری را یک قدم به جلو می‌برد اما بعضی وقت‌ها تفکرات به علت ناآگاهی از میراث گذشتگان، بدون نوآوری‌ای، تکرار می‌شن و این جالب نیست.
و ممنون هم هستم که از قالب وبلاگ تعریف کردی، راستش این ضعف منه و در مورد قالب وبلاگم حساس شدم، حالا که این قالب به نظر قشنگ میاد، دیگه دستکاریش نمی‌کنم!
................
بۆ كاك سه‌لاح:
به‌ڵێ ئه‌وه ڕاسته كه گه‌یشتن به بیرۆكه‌یه‌ك باشیه‌كه‌ی ئه‌وه‌یه كه تا ڕاده‌یه‌ك هه‌ڵقولای مێشكی ئه‌و كه‌سه‌یه كه بیر ده‌كاته‌وه، به‌ڵام ئه‌وه خۆش نیه كه دوای ماوه‌یه‌ك تێ فكرین و بیركردنه‌وه ئینسان له‌م سه‌رده‌مه‌دا به فكر و بیرۆكه‌یه‌ك بگات كه كه‌سانێكی دیكه سه‌دان ساڵ له‌مه‌و پێش پێی گه‌یشتوون وه ئه‌وه هونه‌ر نیه، هونه‌ر ئه‌وه‌یه كه ئینسان شتێكی تازه‌تر و نوێتر به‌رهه‌م بهێنێت، ئه‌گێنا كاتێك بتوانین به یه‌ك كاتژمێر خوێندنه‌وه‌ی كتێبێك به بۆچوونێك بگه‌یه‌ن، ئیتر بۆ ساڵها خۆمان ماندوو بكه‌ین كه به فكری خۆمان به‌و ئه‌نجامه بگه‌یه‌ن.
زۆر سپاس بۆ بۆچوونه‌كه‌ت
برای آینا:
بله حتماً
سعی می‌کنم زودتر بنویسمش
ارسال یک نظر
لطفاً برای درج نظر خصوصی یا ارسال ایمیل یا تماس آنلاین، به صفحه تماس بروید
با تشکر