حکایت روستاییان شاد و سایه‌ی دونده

«این یک داستانک شاد است. صدای شادی را نمی‌شنوید؟ همه دارند می‌خندند. روستایی است بسیار زیبا، نزدیک غروب است و مردها تازه از سر کار برگشته‌اند. بوی باغ‌های میوه و شالی‌زارها با بوی غذاهای محلی به هم آمیخته و در روستا پیچیده، مردها شوخی می‌کنند. زن‌ها سرها را از پنجره خانه‌ها بیرون برده و با صدای بلند باهم حرف می‌زنند و می‌خندند. بچه‌ها بازی می‌کنند. کسی از دور آواز عاشقانه‌ای می‌خواند و زن‌ها که می‌دانند کیست و برای چه می‌خواند، می‌خندند...»

نویسنده نمی‌تواند ادامه دهد. قلم را به گوشه‌ای پرت می‌کند و سیگاری می‌گیراند. ناگهان خنده‌ها متوقف می‌شود و روستا و مردمانش، ماکت‌هایی بی‌حرکت در سکوت شبانه می‌شوند. بچه‌ها، ایستاده، به خواب رفته اند...  

از روی صندلی بلند می‌شود. کنار پنجره می‌رود و بی‌حوصله، پرده را کنار می‌زند. کوچه از نور ماه روشن است. گربه‌ای، آرام، در حال رد شدن است. ناگهان سایه‌ای با سرعت می‌آید. گربه را بلند می‌کند و با خود می‌برد...