زمانی برای کثیف کردن پیاده‌رو

زنی را نشان می‌دهد، می‌گوید: «می‌بینیش؟ اونی که یه کیسه دستشه، اینبو بابام صد بار کردتش.»

یک لحظه حواسم رفته انگار، پرت شده‌ام به اعماق خودم. چیزی نمی‌گویم.

«یه حلقه 45 هزاری هنوز پیششون دارم، پسش ندادن.»  

وقتی متوجه می‌شوم که از چه کسی حرف می‌ِزند، دنبالش می‌گردم اما بین زن‌هایی که رد می‌شوند، تشخیص نمی‌دهم، انگار از ما رد شده. می‌خواهم بپرسم کو؟ اما باز چیزی نمی‌گویم.

«خواهرشو می‌خواست برام بگیره...»

مثل چندین بار قبل چیزی نمی‌گویم. گوشه پیاده رو تف می‌کنم. می‌گویم: «بیا بریم یه ویسکی بخریم.»

داریم پیاده‌رو را رد می‌کنیم و وارد خیابان می‌شویم که زن و بچه‌اش را می‌بیند. ماشین اسباب بازی بزرگی دست زنشه. تا بچه‌ش از دور ما را می‌بیند، ذوق‌زده ماشین را نشان می‌دهد. از برادرم جدا می‌شوم. با زن و بچه‌اش تاکسی می‌گیرند و به منزلشان می‌روند. شاشم گرفته، کنار پیاده‌رو روی یک کارتن خالی می‌شاشم. سر آلتم را به تنه درختی می‌مالم و خشکش می‌کنم. بعد سیگاری روشن می‌کنم و می‌کشم. پیاده به خانه برمی‌گردم...